W dziale "Biblioteka" ukazało się omówienie książki "Źli Niemcy" autorstwa Bartosza Wielińskiego. Dziennikarz "Gazety Wyborczej" pisze o historii w znakomitym stylu, wykazując się świetnym rzemiosłem. Porusza przy tym niezwykle ważny temat, który może wzbudzać kontrowersje nawet 70 lat po zakończeniu II wojny światowej.
"Źli Niemcy" to opowieść o fanatykach, wojskowych, politykach, którzy stali się elementami nazistowskiego systemu. Czy wszyscy faktycznie zasługiwali na miano "złych"? Na to pytanie nie da się jednoznacznie odpowiedzieć, choć próby udzielenia odpowiedzi podjął się Bartosz Wieliński w publikacji przygotowanej przez Wydawnictwo Agora.

Nowe teksty w serwisie "II wojna światowa"! Do działu "Biblioteka" trafiły recenzje książek przesłanych przez Wydawnictwo Almapress. Nie powinni być Państwo rozczarowani, bo trafiły się nam publikacje stojące na wysokim poziomie.
Ze szczególną uwagą przeczytałem "Zapomnianą flotę. Mokrany" autorstwa Mariusza Borowiaka. Można śmiało powiedzieć, iż jest on pionierem badań dotyczących zbrodni sowieckiej w Mokranach, nazywanej "mały marynarskim Katyniem". Borowiak udanie łączy historyczną opowieść z dziennikarskim śledztwem, po raz kolejny wyświadczając przysługę Polskiej Marynarce Wojennej.
Tymczasem Witold Koszela kontynuuje serię dedykowaną polskim okrętom wojennym. Tym razem bierze na tapetę krążowniki PMW i w bogato ilustrowanym opracowaniu przedstawia ich historię i parametry techniczne.

Postać Friedricha Paulusa wzbudzała wiele emocji, głównie ze względu na postawę dowódcy w okresie walk o Stalingrad. Niemiecki wojskowy dał się poznać jako zdolny planista i strateg, który jednak poniósł jedną z najbardziej spektakularnych klęsk w historii III Rzeszy.
Podczas II wojny światowej brał udział w ataku III Rzeszy na Polskę i Francję. Mimo odniesionych sukcesów na kartach historii zapisał się przede wszystkim jako pierwszy niemiecki feldmarszałek, który podjął decyzję o kapitulacji i oddał się do niewoli. Jego nazwisko nierozerwalnie łączy się z klęską Niemiec pod Stalingradem i zagładą 6. Armii.
Na polski rynek trafia właśnie książka "Paulus. Trauma Stalingradu" autorstwa Torstena Diedricha - biografia feldmarszałka przygotowana przez Wydawnictwo Dolnośląskie. Dzięki analizie długo niedostępnej spuścizny generałów: Friedricha Paulusa i Vincenza Müllera Diedrichowi udało się dokonać rzeczy przełomowej. Kreśli pierwszy pełny portret człowieka, którego skomplikowana osobowość przyczyniła się zarówno do błyskotliwej kariery, jak i bolesnego upadku.

Właśnie ukazała się nowa książka Joachima Cerafickiego pod tytułem "Wasserpolacken. Relacja Polaka w służbie Wehrmachtu". Publikację przygotował Ośrodek Karta.
Książka jest ważnym świadectwem ukazującym nieco inną perspektywę służby w niemieckich siłach zbrojnych. W Wehrmachcie służyło około 500 tysięcy Polaków. Większość z nich przez resztę życia ukrywała ten fragment swojej historii. Joachim Ceraficki, jako jeden z nielicznych, zdecydował się o tym opowiedzieć. Wcielony do Wehrmachtu w maju 1942 jako obywatel Rzeszy III kategorii spędził w niemieckim wojsku niemal trzy lata. Zdezerterował w styczniu 1945. Starał się być dobrym żołnierzem, bo w ten sposób minimalizował ryzyko śmierci. W okopach jego patriotyczna postawa nie miałaby znaczenia – tam najważniejsze okazywało się koleżeństwo.

Właśnie ukazała się kolejna książka Kacpra Śledzińskiego, autora z takich publikacji jak "Cichociemni" czy "Czarna kawaleria". Tym razem znany polski historyk bierze na tapetę dzieje 1. Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte. Opowiada historię "Czterech Pancernych" nieco inną od tej znanej z serialu telewizyjnego. Książkę "Tankiści" przygotowało Wydawnictwo Znak.
W najbliższych dniach odbędzie się szereg spotkań autora publikacji z czytelnikami. Już 9 października uda się on do Warszawy. Następnie odwiedzi jeszcze Wrocław, Poznań i Kraków. Szczegółowy grafik spotkań jest dostępny na naszym fanpage'u w serwisie Facebook. Zachęcam do wzięcia udziału w dyskusji!

Już 5 października ukaże się kolejna nowość książkowa Wydawnictwa Oskar. Tym razem czytelnicy będą mieli okazję zapoznać się z losami Wolnego Miasta Gdańsk.
Świetnie znany historyk, Dieter Schenk, który w swoim dorobku ma m.in. prace poświęcone obrońcom Poczty Gdańskiej, porusza trudny i kontrowersyjny temat. "Gdańsk 1930-1945. Koniec pewnego Wolnego Miasta" to studium narodzin i rozwoju nazizmu w Wolnym Mieście Gdańsku.
Gdańsk dwukrotnie stawał się wolnym miastem, ostatni raz w czasie dwudziestolecia międzywojennego. Do dziś echa tego wyjątkowego statusu pobrzmiewają w haśle "Gdańsk – miasto wolności". Stało się ono jednak pustym sloganem, gdy wolność zastąpiła dyktatura. Po dojściu do władzy nazistów dostojne, hanzeatyckie miasto coraz bardziej zaczęło ulegać prymitywnej i totalitarnej ideologii narodowego socjalizmu. Obłędna polityka Hitlera i jego palatynów doprowadziła do stopniowego upadku Gdańska, którego tragiczny finał nastąpił w 1945 roku. Tymczasowy powrót do Rzeszy zakończył się bowiem wkroczeniem Armii Czerwonej, zniszczeniem miasta i hekatombą mieszkańców.

W serwisie "II wojna światowa" ukazały się właśnie recenzje trzech książek firmowanych przez dom Wydawniczy Rebis. Dwie z nich zostały przygotowane przez poznańskiego wydawcę, trzecia ukazała się nakładem Wydawnictwo Nauka i Innowacje, z którym Rebis współpracuje w zakresie dystrybucji.
Zaczynamy od "Między mocarstwami" Pritta Buttara, który ukazał polityczno-militarną perspektywę walk o państwa bałtyckie.
Nieco gorzej poszło Michaelowi Alfredowi Peszke, który nieco odbiegł od głównego tematu książki zatytułowanej "Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie 1939-1946".
Trudno natomiast ocenić "Biograficzny leksykon II wojny światowej" autorstwa Stanisława Żerko - publikacja to standardowy zbiór 1100 biogramów, często dość oryginalnych postaci.
Zachęcam do lektury artykułów!

We wrześniowym numerze miesięcznika "Znak" poruszone zostały kwestie rosyjskiego imperializmu, który uwidocznił się szczególnie mocno w odniesieniu do kryzysu na Ukrainie. Jak to się ma do II wojny światowej? Analogi znaleźć możemy sporo:
"Wreszcie na koniec powiedzieć trzeba o typowo rosyjskim egocentryzmie. Gdy wojska Armii Czerwonej przejeżdżały przez kolejne kraje Europy Wschodniej i Środkowej, żołnierze traktowali to jak wypad do odległych rubieży imperium. Walczyli o swoje, bo przecież „Polska to nie zagranica”. Dzisiaj podobnie traktowana jest Ukraina i Białoruś. To ponoć administracyjne części imperium i młodsi bracia, którzy zagubili się nieco w samodzielności i jak syn marnotrawny powinni poprosić o przebaczenie. Czy poproszą? Odsyłam do lektury wrześniowego „Znaku” – jest naprawdę ciekawie".
Zachęcam do przeczytania omówienia numeru na łamach serwisu.