Majowe obchody święta zwycięstwa są zawsze polem do dyskusji na temat daty zakończenia II wojny światowej. Rozbieżności te wynikają z dość prozaicznych przyczyn. Walki na froncie europejskim zakończyły się w maju, gdy przedstawiciele hitlerowskich Niemiec podpisali bezwarunkową kapitulację. Tymczasem wojna na Pacyfiku trwała do 2 września i dopiero kapitulacja Japonii przesądziła o całkowitym zakończeniu konfliktu. Przedstawiciele Japonii i Stanów Zjednoczonych sygnowali wtedy bezwzględną kapitulację Kraju Wschodzącego Słońca...
Czytaj więcej w artykule w dziale "Ciekawostki": Kontrowersje wokół daty zakończenia wojny.

Smutny był los wybitnych polskich twórców i artystów. Jakoś jednak trzeba było zarabiać na życie w trudnych czasach okupacyjnych. Niemieckie władze zakazały działalności artystycznej. Tadeusz Borowski pracował jako magazynier i nocny stróż. Remigiusz Piotrowski („Artyści w okupowanej Polsce”) zauważa: „Zarabia tu Borowski dziewięćdziesiąt trzy grosze złote tygodniowo, rozliczając skrupulatnie każdy grosz. Po wojnie zachowały się zapiski przedstawiające bieżące wydatki młodego literata – kaszanka, kawa, pestki, cyrk, koncert u Larellego, upominki dla koleżanek… Co ciekawe, pieniądze nie zawsze pochodziły z legalnego źródła, a podczas swego pobytu na Skaryszewskiej pisarz od czasu do czasu wchodził w interesiki z różnymi kombinatorami”...
Czytaj więcej w artykule w dziale "Ciekawostki": Borowski kombinuje, Różewicz wycenia miotły.

Finowie nie zamierzali skapitulować, ale ostro postawili się przeważającemu wrogowi. Na wielu odcinkach frontu przeszli do udanej kontrofensywy, zamykając w okrążeniu liczne dywizje Armii Czerwonej. Utworzone w ten sposób kotły – nazywane przez finów motti – okazały się być prawdziwie śmiertelną pułapką dla zgromadzonych wewnątrz żołnierzy. Czerwonoarmistów dziesiątkowały zimno i głód, a poczucia beznadziei dopełniali fińscy snajperzy, którzy bezlitośnie polowali na skoncentrowanych wewnątrz motti nieprzyjacielskich oficerów...
Czytaj więcej w artykule w dziale "Ciekawostki": Motti - piekło sowieckich żołnierzy.

Na pewnym etapie polscy kryptolodzy zdali sobie sprawę ze schematu używanego przez niemieckich szyfrantów, dochodząc do wniosku, iż możliwe jest odtwarzanie oryginalnego ustawienia wirników Enigmy. Wymagało to jednak analizy ogromnej ilości danych i sprawdzania wielu kombinacji. Ręczna weryfikacja zajmowałaby zbyt wiele czasu, wobec czego Henryk Zygalski opracował specjalne karty perforowane, nazywane później płachtami Zygalskiego, które umożliwiały niemal automatyczne sprawdzanie poszczególnych ustawień...
Czytaj więcej w artykule w dziale "Ciekawostki": Płachty i karty perforowane w walce z Enigmą.

Gdy we wrześniu 1939 roku na ziemie polskie wkroczyła Armia Czerwona, tysiące polskich dzieci dostało się do sowieckiej niewoli i wraz z rodzinami (a nierzadko samotnie) zostało wywiezionych w głąb Związku Radzieckiego. Dla większości z nich pobyt na "nieludzkiej ziemi" zakończył się tragicznie. Setki polskich sierot udało się jednak uratować dzięki osobistemu zaangażowaniu hinduskiego maharadży, który postanowił adoptować dzieci z dalekiego kraju nad Wisłą.
Czytaj więcej w artykule: Ojciec maharadża ratuje polskie dzieci.

Być może przynajmniej część Żydów uratowałaby życie, gdyby Niemcom udało się przeprowadzić operację „Madagaskar”. Po wygranej kampanii francuskiej hitlerowskie władze zażądały od pokonanych przekazania wyspy Madagaskar wchodzącej w skład francuskiego imperium kolonialnego. Francuzi pewnie przystaliby na ten projekt, nie mając w gruncie rzeczy innego wyjścia. Niemcy planowali tam utworzenie ogromnego getta, do którego odsyłaliby z Europy ludność żydowską...
Czytaj więcej w artykule w dziale "Ciekawostki": Plan "Madagaskar".

Historia rzezi wołyńskiej to niewątpliwie temat rzeka. Rzeka trudna do przebrnięcia, bo dzieląca Polskę i Ukrainę od siedemdziesięciu lat. Do dzisiaj nie zostały wyjaśnione okoliczności masakry na ludności polskiej i do dzisiaj nie zakopano przepaści dzielącej oba narody, które choć sobie bliskie, to wciąż patrzące na siebie z nieufnością. Niedawna premiera filmu fabularnego Wojciecha Smarzowskiego stała się okazją do gorącej dyskusji historyków. Świetnie w aktualne trendy wpisał się Witold Szabłowski. Jego „Sprawiedliwi zdrajcy – sąsiedzi z Wołynia” to świeże spojrzenie na rzeź wołyńską. Spojrzenie nie tylko historyczne, ale przede wszystkim dziennikarskie, co może otworzyć czytelników na nieco inne argumenty, nie zawsze pojawiające się w ożywionej dyskusji fachowców od poznawania przeszłości.
Na łamach portalu "II wojna światowa" ukazała się właśnie recenzja tytułu.

Takiej książki na polskim rynku jeszcze nie było! Wspomnienia legendarnego pilota Polskich Skrzydeł, myśliwskiego asa, dowódcy 303. Dywizjonu Witold Urbanowicza po raz pierwszy ukazują się w jednym tomie. Na ponad siedmiuset stronach zmieszczono "Początek jutra", "Świt zwycięstwa" oraz "Ogień nad Chinami". Szykuje się naprawdę znakomita książka, której miłośnikom lotnictwa nie trzeba rekomendować.
Książkę przygotowało Wydawnictwo Znak Horyzont.