Wiersz zrodzony pod wpływem wrażeń płynących z bohaterskiej postawy Polaków podczas bitwy o Monte Cassino. W historii naszego kraju wydarzenie to urosło do miana legendy, mitu o dzielnych żołnierzach z II Korpusu Polskiego. Rzeczywistość (a już zwłaszcza opowieść o zdobywaniu góry i klasztoru) była nieco inna, choć nie można odmawiać Polakom męstwa. Słowa pieśni autorstwa Feliksa Konarskiego skomponowane zostały w sposób idealny - po żołniersku, z dużą ilością wykrzyknięć i barwnych epitetów. Odwołania do wcześniejszych epizodów z bohaterstwem Polaków we tle są jak najbardziej na miejscu. Co ciekawe, dwie pierwsze zwrotki zrodziły się jeszcze w trakcie trwania bitwy, w dniach 17-18 maja 1944 roku. Kolejne autor dokładał stopniowo. Ważnym elementem pieśni jest jej melodyjność. Kompozytorem był Alfred Schütz, także służący w II Korpusie Polskim. Do dzisiaj "Czerwone maki na Monte Cassino" cieszą się niezwykłą popularnością i weszły na stałe do kanonu polskiej pieśni patriotycznej.

Okiem Polonisty: Trudno spojrzeć na ten wiersz, nie słysząc melodii gdzieś w tle. I to właśnie ona sprawia, że odbieram ten tekst w dwojaki sposób; szalenie rytmiczne, emocjonalne zwrotki i zdecydowanie bardziej stonowany refren. Szaleństwo żołnierza widać w tych wszystkich wykrzyknikach, rymach męskich. Imperatyw podkreślają dodatkowo anafory. W tekście zawarty jest heroizm Polaka, jego straceńcza natura. Tak jak w wąwozie Somosierra wariacka szarża kawalerii przyniosła sukces, tak również i Monte Cassino zostało zdobyte dzięki szaleństwu i odwadze. Szkoda tylko, że w naszej historii zawsze wolność trzeba było okupić krzyżami. Łagodność refrenu jest ogromnie kojąca. Czerwone maki, typowy krajobraz polskich pól, teraz będą nieodmiennie przypominać inne pola.